Kończę te dywagacje i kładę się do łóżka, mojej prawdziwej, jedynej ojczyzny. Ku chwale poduszki! Niech żyje materac!

Kończę te dywagacje i kładę się do łóżka, mojej prawdziwej, jedynej ojczyzny. Ku chwale poduszki! Niech żyje materac!

Nuda, jeśli się nie mylę, jest nieodłącznym elementem sposobu bycia mojej szwagierki i brata, a także ich relacji. Mogę jednak nie mieć racji. Może tych dwoje, nudząc się do granic możliwości i zanudzając innych, świetnie się bawi. W każdym razie są szczęśliwi. Są równie szczęśliwi, co otyli. Cieszą się życiem, bo odkąd się poznali, nie przytrafiło im się nic ekscytującego i to właśnie dla nich jest wspaniałym przeżyciem. Skąpstwo jest dla nich tym samym, czym dla świń błoto, w którym mogą się taplać i tarzać. A jeśli nagle któreś z nich powie coś niegłupiego, to przez czysty przypadek.

Nuda, jeśli się nie mylę, jest nieodłącznym elementem sposobu bycia mojej szwagierki i brata, a także ich relacji. Mogę jednak nie mieć racj...

Obecnie, żeby zostać burmistrzem, prezydentem albo po prostu liderem, potrzebujesz aprobaty tych, którymi chcesz pewnego dnia rządzić. Musisz stać się popularny, oszukiwać ich, lizać im tyłki i cały czas powtarzać im kłamstwa i obietnice. Dziś rządzą słabi. Nie zajdziesz daleko okazując swoją doskonałość, siłę charakteru, kulturalny język, głęboką wiedzę i wszystko inne, co tak bardzo lubiłeś, a tym bardziej starając się wprowadzić swoje idee w życie albo dążąc do moralnej prostoty i ideologicznej spójności. Staną się wobec ciebie nieufni, podejrzliwi, pomyślą, że chcesz się wyróżnić, uznają cię za aroganta i elitarystę. Życie przestało być walką. [...] Teraz każdy ociera się o każdego i wszyscy taplają się w brudnym bagnie osobistych korzyści, luźnych obyczajów, szemranych interesów, narcyzmu i mierności. Dziś każdy chce być mały i popularny.

Obecnie, żeby zostać burmistrzem, prezydentem albo po prostu liderem, potrzebujesz aprobaty tych, którymi chcesz pewnego dnia rządzić. Musis...